DE PEET. ... HIJ IMPONEERDE ALS RENNER, MAAR MEER NOG ALS MENS. UITVERKOCHT

DE PEET.

Flor Van de Velde schreef een boek over Peet Oellibrandt.

Het boek werd geschreven naar aanleiding van het overlijden van Peet, een jaar geleden in juni 2014. Voor velen was Petrus Oellibrandt een renner die ze eigenlijk als een vriend zagen. Peet was vooral een mens die respect afdwong. Dat staat trouwens op de cover van het boek.

De schrijver gaf het boek de naam “De Peet” omdat hij altijd heeft ervaren dat die naam een “begrip” was geworden. Hij schreef geen biografie, maar geeft gewoon feiten en gewone dingen uit zijn wielerleven weer. Hij heeft gebruik kunnen maken van het persoonlijk archief dat Peet's echtgenote, Simonne, en dochter Maggy hem ter beschikking stelden.

Het boek “De Peet” telt 123 pagina's en bevat meer dan 250 foto’s. Het eerste deel (37 p.) beschrijft zijn “Topprestatie”, kampioen van België worden, in 1959. Tal van foto’s geven een beeld van een plechtige ontvangst op het gemeentehuis van Beveren; aansluitend een ontvangst op het gemeentehuis van Melsele.

De verslagen die de Vlaamse kranten publiceerden na het kampioenschap in Herentals geven die wedstrijd weer. Peet klopte toch maar even Rik Van Looy voor eigen volk.

In het tweede deel (86 p.) wordt stilgestaan bij tal van mooie overwinningen die ondersteund worden met vele foto’s. Jeugdfoto’s van Peet -- toen hij in het zesde leerjaar zat en van de groep waarmee hij zijn “drie dagen” ging doen in ‘Het Klein Kasteeltje’ – laten iets van zijn jonge jaren zien.

De zware val van Peet in 1962 in Melsele komt aan bod, de ernst van de val is via een foto van Peet in de Sint-Martinuskliniek te zien. Pater Van Landeghem analyseerde de kwaliteiten van de renner met de vraag: “Kan Peet Oellibrandt een klassieker winnen?” Ook verslag van Peet als voetballer. En waarom hij in 1967 besloot om te stoppen met koersen. Een artikel over het winnen van zijn laatste wedstrijd in Berendrecht in de “Polderpijl” met passende foto’s, is onuitgegeven. Het spreekt vanzelf dat het winnen van de Scheldeprijs in Schoten ook aan bod komt.

Peet maakte ook furore op de piste en werd driekeer Belgisch Kampioen achtervolging, verbeterde een 20 jaar oud record over de 5 km in het Antwerpse Sportpaleis. ‘Petrus Oellibrandt is de beste Belgische achtervolger”, stond in de pers te lezen…

In 2009 werd aan Peet hulde gebracht door het gemeentebestuur omdat het 50 jaar geleden was dat hij het BK won. Burgemeester Marc Van de Vijver zat op Cortewalle de ontvangst voor en decoreerde de ex -kampioen! De auteur maakte zelf een fotoreportage over dit gebeuren; de foto’s staan in het boek “De Peet”.

Als medestichter van het Comité ter Heropleving van de Wielersport Beveren, had Flor Van de Velde steeds een nauwe band met Peet. Hij stond aan de basis van het oprichten van dat comité in 1972. Peet was al gestopt met koersen en in Beveren was het heel stil geworden op vlak van de wielersport. De wielerclub ‘Wij Willen’ vertoonde toch nog activiteit. Het CHW wilde de tijd van Petrus Oellibrandt en Gerard Buyl doen herleven. Op elke organisatie of feest was Peet de eregast. Vandaar dat in het boek ook onuitgegeven foto’s staan van die relatie van Peet met het CHW.

Het dient gezegd dat bij het samenstellen van het boek enorm veel uren zijn gegaan naar het bewerken van foto’s die in het archief van de Familie Oellibrandt op vergeeld krantenpapier stonden. Maar het is gelukt omdat die foto’s gewoon dienden als illustratie bij wat de tekst vertelde. De lezer moet daar zeker rekening mee houden.                                                                                                                                                                                                                            

Als afsluiter wordt het definitieve afscheid van Peet in de Sint-Martinuskerk van Beveren in 2014 beschreven en komt een prachtig bloemstuk van de organisatoren van de Scheldeprijs Schoten in beeld “Aan onze winnaar 1960, 1962 en 1963”.

Voor de jongeren zal de vraag gesteld worden bij dit boek: “Ha, was dat de Peet?”. De ouderen zullen zeggen: ” Waar is die tijd gebleven, ik heb dat nog meegemaakt…”.