BAHAMONTES Nr. 37 FLANDRIEN

INHOUD BAHAMONTES #37 FLANDRIEN

Op zijn 17de vloog hij de halve wereld over, met 300 dollar in zijn zak en een koersfiets in het bagageruim. Allan Peiper is meer flandrien dan het gros der noeste stoempers uit de Lage Landen. Het onwaarschijnlijke verhaal van een Australische gelukszoeker. 

Dario Pieri. Andrea Tafi. Michele Bartoli. Franco Ballerini. Vier namen als klokken, vier Toscanen, met flandrienbloed in de aderen. Want Michel Wuyts weet het al langer: Toscane is het Vlaanderen van het Zuiden.

In Désertines, een dorpje in de Auvergne, stapte wereld­kampioen Julian Alaphillipe voor het eerst op de fiets. We verkenden de wegen, de bomen, de stijgingspercentages, het asfalt en de bochten: het jeugdparcours van de wereldkampioen.

Niki terpstra en Sonny Colbrelli : geen Vlamingen, toch flandriens. De Nederlander won Vlaanderen én Roubaix, de Italiaan mocht voorlopig alleen de kassei in de lucht steken. Maar beiden ontvingen Baha­montes thuis met open armen. 

Yvonne Reynders was een flandrienne toen pastoors vrouwen op de fiets nog als een vunzige anomalie bestempelden. De vrouwelijke Eddy Merckx werd zeven keer wereldkampioen, maar moest vooral opboksen tegen vooroordelen én mannen.

En verder: met Edwig Van Hooydonck terug naar de Bosberg, de Belgische bezetting van de Hel, bidden voor Marc Demeyer, een reconstructie van de dag dat Ian Stannard Quick­Step vernederde, en de mannen die het afsnijden tot wetenschap hebben verheven.