HELDEN IN DE WIELERSPORT IN BRABANT DEEL 22. COEN VERMELTFOORT.

In Parijs-Roubaix 2008 voor belofte-renners klonk het Wilhelmus voor Coen Vermeltfoort. De fel begeerde kassei als trofee voor winst in de stenenklassieker betekent voor een renner meer dan welke glinsterende bokaal of andere prijs dan ook. De Brabander werd een grote toekomst voorspeld. Maar het liep zo anders. Bij Rabobank kreeg hij niet echt zijn kans en moest hij teleurgesteld afhaken. Maar de taaie Vermeltfoort liet zich er niet onder krijgen. Hij vocht terug, verdiende een profcontract bij Roompot-Nederlandse Loterij en realiseerde een plaats bij de beste tien Nederlanders op de UCI-ranking.

Onaangekondigde dood. Steffie Coone is met haar 81 jaar nog altijd een krachtige vrouw. Wielrennen beheerste haar gezin. Aanvankelijk met manlief in het peloton en later zoon Patrick. De trots van de familie, zeker na de bronzen medaille in de ploegentijdrit op het WK in 1985. Maar hoe donker kan de keerzijde van de medaille zijn…. Patrick moest stoppen na constatering van hartritme stoornissen. Drie jaar na dat bericht toch een MTB Toertocht. Maar het werd hem fataal. Gestorven in het harnas. En hoe bizar, tien jaar later moest Steffie een nieuwe klap verwerken toen Jef op een fietstochtje hetzelfde noodlot trof. Het aangrijpende verhaal van de familie Coone in deze Helden.

De Hel van Oekel ? Ja ook in Nederland hebben (of liever hadden) we een heuse hel. Mag de gedachte aan de Hel van het Noorden direct uitgaan naar Parijs-Roubaix, in Rijsbergen ligt ook een traject waar alleen voor echte Flandriens eer viel te behalen. Helaas is in 1982 het doek in zijn oerhoedanigheid voor deze koers gevallen. Maar de herinneringen aan de heroïsche wedstrijd komt boven in het verhaal in dit nummer en op de tentoonstelling in Rijsbergen, het dorp dat de meeste prof-coureurs in een gemeente heeft voortgebracht.

Jurgen van Pelt, Robbert de Greef en Harry Lavreysen, Brabantse renners die met hun successen een plaats in deze Helden hebben verdiend, terwijl import-Brabander Gerben Karstens de jongeren misschien minder aanspreekt maar bij de gevorderde lezer de nostalgische snaar van het wielerhart zal treffen. Verhalen over de Ronde van Helmond 1948, het jaar (1959) van Huub Zilverberg en de onvolprezen column van Jace van de Ven completeren dit nummer 22.