Vuile Venten op een velo

Dagboek van een wieltjeszuiger I (2008 – 2010)

Of het nu om de koers gaat, eigen fietstochten, leeservaringen of wielerhistorische opzoekingen, altijd en overal nestelt Patrick Cornillie zich in het zog van coureurs of fietsrecreanten.
Als een echte wieltjeszuiger. Geen geliteratureluur, gelul over het eigen ego, niks spectaculairs. Evenmin polemieken over het wielerbestel en het dopingprobleem, noch krachtpatserij van het genre ‘achterwaarts de Mont Ventoux of zes keer in één etmaal l’Alpe d’Huez beklimmen’.
In deze opgeklopte tijden staat bij Cornillie in de eerste plaats de charme van het doodgewone voorop. Er valt niets te winnen of te veroveren, evenmin iets te bewijzen. Het gaat om het fietsen en het schrijven, uit’ lust-met-de-penne’, recht uit het (wieler)hart. Over knooppuntfietsen in Limburg en mountainbiken in West-Vlaanderen. Over zijn buurman die ooit Merckx klopte, over koebeesten in kleine flesjes en fietsen voor de Congo.