Frank Vandenbroucke: Ik ben God niet.

Laat de naam van Frank Vandenbroucke vallen en er ontstaat gegarandeerd discussie. Politicus, huisvrouw of renner: Frank is een persoon die niemand onberoerd laat. Niet in de nadagen van zijn carrière en al zeker niet in zijn topperiode. Volgens sommigen het grootste talent dat België ooit gekend heeft, volgens anderen niet meer dan een omhooggevallen glamourboy.
Slechts over één ding bestond er eensgezindheid: wat hij liet zien op de fiets wás adembenemend. De beelden uit Luik-Bastenaken-Luik 1999 waarop hij de Italiaan Bartoli uitdagend in de ogen kijkt en hem dan terplekke laat, staan verankerd in het collectieve geheugen.
Frank Vandenbroucke: het Godenkind, Il Bimbo d'oro, de wielrenner, het enfant terrible op de fiets gaat even terrible tekeer in boekvorm. In dit boek verzwijgt hij niets... echt niets. ''Het is de waarheid en die doet niets af aan de waarde van mijn overwinnigen,''zegt hij zelf.
'Ik ben God niet' gaat over meer dan wielrennen alleen. Het gaat over een leven dat geleefd heeft en geleefd werd. Over een man die nu zijn eigen verleden uitdagend in de ogen kijkt. En wij kijken mee.