BRABANTSE HELDEN. WIELERSPORT IN BRABANT. DEEL 2.

´Het korte leven van de Rooien Bert´
Bert Oosterbosch de supertijdrijder

Vijf dagen nadat voormalig profrenner Bert Oosterbosch de Ronde van Bladel won overleed hij in zijn slaap. Rooien Bert was een groot talent en had grote koersen op zijn naam geschreven. Toch haalde hij nooit het maximale uit zijn enorme mogelijkheden. Mentaal viel het wielerbestaan hem vaak zwaar. De druk in de ploeg van Post, Knetemann en Raas was hoog. Getapte westerlingen - Eindhovens Bertje kon er maar moeilijk mee omgaan. Theo Buiting schreef een aandoenlijk portret van deze hardrijder, en gaat terug naar 13 augustus 1989, naar Bertjes laatste koers: de Ronde van Bladel.

Bij het misdienaarsreisje mocht Jan Hertman van de kapelaan in de speelgoedwinkel iets uitzoeken. Zijn keuze viel gelijk op een bordspel van de firma Homas, met de eenvoudige naam Tour de France. Nog steeds weet hij niet waarom hij juist dat uitkoos - hij was vooral voetbalfanaat. Het spel heeft hijniet meer, de herinneringen nog wel. De Tour de France, op een Nijmeegsekeukentafel aan het begin van de jaren zestig.

Op 20 juni vorig jaar kreeg Nederland een verrassende kampioen tijdrijden. Niet gedoodverfde favorieten als Thomas of Erik Dekker maar Stef Clement, Brabander in Franse dienst, was de snelste in zijn race tegen het uurwerk. Deze overwinning maakte veel los. Hij had zo vaak met zijn vriend John Sulkers getraind en hardop van deze ene titel gedroomd. Nu stond hij daar in het rood-wit-blauw, het hoofd vol met gedachten aan de enkele maanden tevoren plotseling overleden Sulkers. Tom de Louw sprak met de beloftevolle Clement. Het leverde een mooi verhaal op.

In 1996 startte de Tour in Den Bosch. Iedereen die iets metwielrennen had, was die dag aanwezig. ´Jammer dat Schulte niet meer leeft´, had het daar in de aanloop naar deze bijeenkomst geklonken, dat is de enige Bosschenaar die de Tour ooit reed. Alsof deze Gerrit geen Amsterdamse import was geweest. Maar Frans Vos leefde toch nog? Die reed La Grande Boucle in 1950. Frans Vos? Nooit van gehoord! Illustratief voor zijn sportloopbaan. t Voske, een echte Bossche volksjongen, was ooit een veelbelovend renner, maar nam geen blad voor de mond. Han de Gruiter schrijft over de loopbaan van een vergeten Brabantse held .

Het jaar was 1965. De aanleiding was een vrijgezellenfuif en de hoofdrolspelers waren vier jonge leraren. Als locatie was Chaam gekozen, waar die dag de fameuze Acht van Chaam zou worden verreden. Cas Casteels haalt herinneringen op aan die bewuste dag. Ze beleefden een geweldige dag en dat uiteindelijk de onbekende Cees Lute won, deed er eigenlijk niet veel toe.
De grootste Brabantse klimmer in de historie van de Tour is ongetwijfeld Gert-Jan Theunisse. Lang, blond haar, karakteristieke kop, enorme mentaliteit. Maar ook, de dopingverhalen, die steeds om hem heen gonsden. Vader Toon Theunisse is nog altijd Gert-Jans grootste supporter. Geen man van veel woorden, net zo min als zijn beroemde zoon. Maar er zijn meer overeenkomsten. Jos de Louw sprak met Toon en Gert-Jan en schreef een verhaal over een vader en zijn zoon.

Wie wel eens bij koersen komt, herkent m meteen. Wielerfotograaf Henk Theuns uit Made draait al jarenmee. Hij maakt niet alleen fotos, hij spaart ook wielershirts. En dat doet hij serieus. Honderden truikes heeft hij intussen. Beroemde truien van grote coureurs, maar ook obscure van inmiddels lang vergeten ploegen. Peet Kappen schreef er een verhaal over.

Met zijn drieën zetten ze in de jaren zeventig het nietige Oploo op de kaart. Drie broers, die alle drie enorm hard konden fietsen. Jan, Piet en Fons van Katwijk werden van boerenzoons wielerprofs. Ties Aben, opgegroeid in het nabijgelegen St.Anthonis, ging op zoek naar de legende van de Van Katwijk-broers