EDDY!

Als jong broekje al dweepte Michel Wuyts met Eddy Merckx. In zijn verbeelding won Merckx alle wedstrijden. Sterker, Michel wàs zelf in zijn verbeelding Merckx. Als de grootste al eens verloor, stortte de wereld van de kleine Michel in of trok hij zich terug in het kleinste kamertje.

Later, als wielerjournalist, leerde hij Merckx persoonlijk kennen. En hoe! Hij dronk samen met Merckx iets te veel in Bordeaux-le-Lac, deelde met hem het bed in Columbia en zat naast hem toen zijn zoon Axel in de Giro de ravijn induikelde en toch nog de bergrit won.

In Eddy! laat Michel Wuyts zich tomeloos gaan zoals alleen hij dat kan: nostalgisch soms, altijd bewonderend, warmbloedig, liefdevol, genietend van elke seconde met zijn idool.