DAGBOEK VAN EEN WIELTJESZUIGER.

Of het nu om de koers gaat, eigen tochten, leeservaringen in wielerboeken, wielerhistorische opzoekingen of eigen schrijverij, altijd en overal nestelt Patrick Cornillie zich in het zog van coureurs en fietsrecreanten. Als een echte wieltjeszuiger. Tussen april 2008 en april 2010 hield de auteur een dagboek bij. Geen literatureluur, gelul over het eigen ego, niks spectaculairs. Evenmin polemieken over het wielerbestel en het dopingprobleem, noch krachtpatserij over achterwaarts de Mont Ventoux of zes keer in één etmaal lAlpe dHuez beklimmen. De auteur heeft geen waarheid in pacht. Er valt niets te winnen of te veroveren, evenmin iets te bewijzen. Het gaat om het schrijven, recht uit het (wieler)hart. Over de fietsknooppunten in Limburg en mountainbiken in West-Vlaanderen, het zadel van Briek Schotte en Cornillies buurman die ooit Merckx klopte. Over de relatie tussen Museeuw en Belle Perez, koebeesten in kleine flesjes en brousse-fietsen voor de Congo.