GASTON REBRY. DE EERSTE VLAAMSE MONSIEUR PARIS-ROUBAIX.

De Beste Vlaamse Monseur Paris-Roubaux

Gaston Rebry is altijd de man geweest van Parijs-Roubaix. Hij paste zo goed bij de stenen van t Noorden als de klokken bij dat feest van Pasen.

Het uniek kijk- en leesboek vertelt het fascinerende levensverhaal van een jongen uit het gewone volk, die wist wat werken was en een flandrien werd. Als renner was hij de ´man van het harde labeur´, die in zijn beste jaren mee de internationale wielerscène bepaalde. Door zijn vroege en onverwachte dood werd hij veel te snel in het bestofte pantheon van de vergeten wielerkampioenen bijgezet. Met dit boek wordt een vergeten wielerkampioen meer dan een halve eeuw na zijn overlijden opnieuw een beetje tot leven gewekt.


Gaston Rebry (1905-1953) was een rasechte flandrien. In de jaren voor de Tweede Wereldoorlog was hij een internationale vedette die veelvuldig bejubeld werd in sportkranten en marktliederen. Toen leek het onvoorstelbaar dat hij 70 jaar later haast helemaal uit het geheugen zou zijn verdwenen. Gaston fietste immers een palmares bijeen waarvan de meeste renners alleen maar kunnen dromen.
En toch. Wie weet nog dat Gaston Rebry in 1934 stuntte door zowel Parijs-Nice, de Ronde van Vlaanderen als Parijs-Roubaix te winnen? Dat hij de helleklassieker driemaal op zijn palmares kon zetten en zo de eerste Vlaamse Monsieur Paris-Roubaix werd? Wie herinnert zich nog dat Gaston in zijn wielercarrière vier Tourritten won, in 1929 even de gele trui pakte en in de Tour van 1931 vierde werd in het eindklassement?
Bij zijn geboorte viel nochtans te verwachten dat hij later net als zijn vader noodgedwongen zijn brood zou moeten verdienen in de vlasnijverheid. Hij groeide op in een kroostrijk maar arm gezin in Rollegem-kapelle. Daar leerde hij fietsen op de erbarmelijke landelijke wegen rond de afgelegen Roobaertmolen. Op een fiets met houten velgen, met daaromheen ineengevlochten molenaarstouwen. Geld voor luchtbanden was er niet. Gaston Rebry, dat was mijn held, alleen al omdat hij een paar dorpen verder woonde en dat ik hem zelfs van mijn vader mocht zien.