REQUIEM VOOR EEN WIELRENNER.

Requiem voor een wielrenner is de nieuwste dichtbundel van schrijver/dichter Albert Megens (Boxtel 1939). Met Requiem voor een wielrenner heeft Albert Megens een aangrijpend eerbetoon gebracht aan 57 jonggestorven wielrenners uit België en Nederland.
De gedichten zijn de neerslag van jarenlang intensief onderzoek en gesprekken met nabestaanden en betrokkenen. In de tussenzangen wordt gerefereerd aan de omstandigheden waaronder de levens van de godenzonen in de kiem werden gesmoord. Ex-wielrenner, publicist en columnist (o.a. NRC) Peter Winnen stelt in zijn proloog dat in het ritme van de woorden de echos weerklinken van veel te jong verstilde harten. De bundel werd door Ivo van Leeuwen van illustraties (linosneden) voorzien.
De aangrijpende gedichten, 57 in totaal, strekken zich uit over de periode vanaf 1970 en hebben uitsluitend betrekking op jonge hartdoden als gevolg van (mentale en fysieke) overbelasting door de wielersport. Albert Megens heeft jarenlang intensief onderzoek gedaan naar het onderwerp. Via archief- en veldwerk, het uitpluizen van kranten- en overlijdensberichten en het bezoeken van kerkhoven en nabestaanden van de overledenen, heeft hij zich langzaam maar zeker een beeld gevormd van de situatie, achtergronden en (doods)omstandigheden van de jonggestorvenen.
De dichter snijdt in zijn Requiem, niet alleen in de gedichten zelf, maar ook in de tussenzangen, voor- en slotzang, op even subtiele als rake wijze een maatschappelijke problematiek aan die tot op de dag van vandaag in niets aan actualiteit en geldigheid heeft ingeboet. Het gaat om de aspiraties en ambities van jonge wielrenners, vaak uit sociaal eenvoudige milieus, en de hooggespannen verwachtingen en buitenproportionele eisen die de wielersport en hun families aan hen stellen. Een onderwerp dat in heel Nederland en België, maar zeker in onze contreien (Brabant en Vlaanderen) onder brede lagen van de bevolking leeft.
In zijn proloog stelt Peter Winnen dat wielrenners niet zachtzinnig met hun harten omspringen, maar dat de liefde voor de sport, de liefde voor het meisje en [] de noodzaak te worden liefgehad hen zover drijft dat soms een hart scheurt. Hij vergelijkt Requiem met een reliekschrijn waarin in het ritme van de woorden de echos [weerklinken] van veel te jong verstilde harten.
Beeldend kunstenaar Ivo van Leeuwen heeft, na intensief overleg met de auteur, de bundel van linosneden voorzien. Het betreft niet zozeer illustraties bij de gedichten, maar geabstraheerde, zelfstandige beelden, waarmee Van Leeuwen de intenties van de auteur in een heel eigen idioom vertaalt.