DE MUUR 80. TACO VAN DER HOORN-LIEUWE WESTRA-MARLEN REUSER.

Half januari overleed Lieuwe Westra, veertig jaar oud, onder tragische omstandigheden. Een depressie had ‘het beest’ gesloopt. Zijn biograaf Thomas Sijtsma (Het Beest) schrijft in deze De Muur een epiloog bij een moeilijk leven en haalt zijn meest markante herinneringen op aan ontmoetingen met de renner die Vincenzo Nibali aan de overwinning hielp in de Tour van 2014.

Marijn de Vries ging op bezoek bij de Zwitserse coureur Marlen Reusser en kwam thuis met een prachtig verhaal over een topsporter die niet leeft bij topsport alleen. Reusser is een geëngageerd mens die heel goed weet dat de wielrenner een marketingtool is in het verdienmodel van de sponsor. Maar dat is voor haar geen reden om de Ronde van Vlaanderen níét te willen winnen.

Profwielrennen blijft door evalueren. De racefiets is tot op de millimeter ontleed en aangepast, de voeding tot op de milligram verfijnd, de training uitgebalanceerd op zuurstof en wattages. De vraag van Nando Boers aan Taco van der Hoorn is wat er nog leuk is aan het bestaan van de profrenner. ‘Elke dag een mooi rondje door de bergen en daarna een beetje slap ouwehoeren bij het avondeten,’ dat vindt Taco leuk. En dat ís ook leuk, natuurlijk.

Wiep Idzenga schreef een verhaal over Willem Matena, een meer dan getalenteerd wielrenner aan beide kanten van WO II. Willem was de vader van striptekenaar Dick Matena, die speciaal voor De Muur achter zijn tekentafel ging zitten en de illustraties bij het verhaal verzorgde. En Idzenga deed meer: hij reconstrueerde Parijs-Roubaix 1993, met Franco Ballerini en Gilbert Duclos-Lasalle.

Onder liefhebbers genoot de docu-serie die Netflix eerder produceerde over de lotgevallen van de Movistar-ploeg cultstatus. Frank Heinen prutste wat aan zijn Netflix-account, zag het derde seizoen van El Día Menos Pensado en kwam tot een soort totaalrecensie. Andermaal raakte hij zwaar geboeid door het hilarische epos, verbaasde zich over de overtreffende trap van chaos, misverstand en desorganisatie en genoot van de stoet aan bonte karakters die de Spaanse wielerploeg bevolken – onder wie natuurlijk Annemiek van Vleuten.

Richard Bukacki was begin jaren zeventig de Koning van de Kermiskoersen. Hij was vooral actief in België en had met zijn sterke sprint zomaar wereldkampioen kunnen worden. Guus van Holland neemt je mee naar het profwielrennen van een halve eeuw geleden.

Op de kop af honderd jaar geleden zagen ze in Vlaanderen de eerste niet-Belgische winnaar van de Ronde over de streep gaan: de Zwitser Heiri Suter, de jongste telg uit een roemrijk wielergeslacht van fietsende broers. Rik Vanwalleghem, die als voormalig directeur van het Centrum Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde alles weet van de Ronde van Vlaanderen, dook in de geschiedenis. Hij ontdekte dat Heiri wel won, maar bepaald geen flandrien was.

En tot slot: Willie Verhegghe componeerde een Klassieke Belgische Voorjaarssuite voor kleppers en stoempers, ter gelegenheid van het heugelijke feit dat de winter voorbij is en de koers het leven terugbrengt!