DE MUUR 78. FINITO. BIJ HET AFSCHEID VAN TOM DUMOULIN

Thomas Dekker is tegenwoordig analist in de podcast Live Slow Ride Fast. Het leven lacht hem toe, constateert Bart Jungmann met eigen ogen. Deze herfst verschijnt Dekkers derde boek: Koersen op geluk, over de mens Thomas. En zie: z’n openbaringen in Mijn Gevecht waren toch nog ergens goed voor. Doping is niet langer vanzelfsprekend of noodzakelijk voor de top, de Thomas Dekkers van nu kunnen met een gerust hart gaan wielrennen.

** Tom Dumoulin is inmiddels ook toptalent in ruste. Wat Henk Pröpper vooral aan het denken zette, waren Toms woorden dat hij ‘niet langer de verplichtingen naar anderen wilde voelen.’ Het afscheid van Dumoulin was het afscheid van een denker op een fiets. Het stemde weemoedig, maar er zat tegelijk iets krachtigs in.

** Het was afgelopen voorjaar, toen de hel in de hemel veranderde. Althans die van Dylan van Baarle. Een dag na ‘Roubaix’ vroeg Nando Boers aan de winnaar of hij zondag nog onder de legendarische dou-ches had gestaan. ‘Nee. Het zijn eerlijk gezegd ook geen heel fijne douches.’ Maar er was na de koers ook zóveel te doen: podium, persconferentie, dopingcontrole – hij was blij dat hij bij de teambus kwam en het een beetje kon vieren.’ Wat een beroep.

** Tegenwoordig kan zowat elke Deense wielrenner een etappe in een grote ronde winnen. In TdF 1970 was Mogens Frey Jensen de eerste. Frey raakte met Joaquim Agostinho op drift naar Mulhouse, finish van rit negen. Agostinho won, maar had zijn handen van het stuur en een kwak gegeven, en werd teruggezet naar plaats twee. Mogens Frey – een Deense winnaar in een daverend decor.

** Wat hebben Hilbert van der Duim en Herman Van Springel met elkaar te maken? Aandacht en mededogen. Hilbert reed ooit een rondje te weinig op de schaatsbaan; Herman werd tweede in de Tour van 1968, op 38 dreunende horlogetikken van Jan Janssen. En de media Brave Herman maar achtervolgen met zijn Nederlaag der Nederlagen. En maar peuren in het verleden en zout strooien in de wonde. Het hield niet op, nooit. Totdat Herman er op 25 augustus 2022 zelf mee ophield.

** Als het aan één factor nooit zal ontbreken in de wielersport is het wel het reizen. Over drie jaar zijn de wK in Rwanda. Wielrennen op wereldniveau ontgroeit de kinderschoenen; gaat op zoek naar nieuwe Biniams Grmays. Thomas Seitsma nam alvast een kijkje, in een schitterend óf schandelijk Rwanda.

** Ook ná Utrecht 2022 is de Tour of de Vuelta voor Frank Heinen nog geen open boek. ‘Wie wielrennen wil begrijpen, moet een groot inlevingsvermogen aan de dag leggen. Om uiteindelijk vast te stellen dat in de koers eenieder maar een deel van de sport begrijpt. Zelfs de renners zelf begrijpen niet altijd alles.’ Daarom leve de podcast! Maar: tribunes horen niet bij wielrennen.

** Willie Verhegghe was al vol bewondering voor Remco Evenepoel voordat die op 25 september van dit jaar wereldkampioen op de weg werd. Hij legde het tumultueuze wielerleven van Evenepoel vast in zes coupletten.

** Wielrenners en dieren zijn niet altijd een gelukkige combinatie. Zie de aanvallen die een Australische ekster en een zeemeeuw inzetten op Bauke Mollema tijdens het wK van dit jaar. Brigadier Kodak brengt nog meer voorvallen in beeld: tweewielers versus viervoeters.

** Verder: Erik Brouwer duikt in de mysterieuze moord op de Amerikaanse wielrenster Mo Wilson. Robbert Tilli schildert een portret van Meesterontsnapper en aankomend publieksfavoriet Taco van der Hoorn. En de column van Karsten Kroon over omgekeerde namen.

Ziedaar De Muur #78. Een wielerwoud vol prachtige verhalen. Als alle bladen vallen, is daar altijd nog De Muur.