DE MUUR 35.

Nummer 35: Wereldwijd wielrennen.

De Muur landde een paar jaar geleden in Saigon. Toen de redacteur in kwestie besloot tot een royale opfrisbeurt had zijn kapper wielrennen op tv. Een etappekoers in het zuiden van de Mekong Delta, betwist door onherkenbare grootheden, die je zelfs in de eerste uren van een WK niet zou tegenkomen. De redacteur was het liefst in een volgwagen gesprongen, maar de finish was te ver, de vermoeidheid te groot en het reisdoel elders. Toch, wielrennen bestónd, ook hier.
Hein Verbruggen sprak, toen Lance Armstrong in 1993 in navolging van zijn landgenoot Greg LeMond wereldkampioen op de weg werd, dat de wielersport gebaat zou zijn bij mondialisering. Twintig jaar later spreekt het peloton spreekt Engels en is het de klok rond koers op álle continenten: van China tot Uruguay, van Zuid-Afrika tot Qatar. Voor het winterthema ging De Muur op zoek naar verhalen in de verste uithoeken van Azië, Afrika, Zuid- en Midden-Amerika. Naar de specifieke kenmerken van de Ronde van Iran, naar een vroege Parijs-Roubaix op Java, naar de wielerstand van Colombia, naar een aangrijpende poging vanuit Eritrea, naar een geregisseerde feestrace op Curaçao.
En naar de wielerbeleving in Oeganda. Wie wordt niet getroffen door de coverfoto van Ilona Kamps? Een voorproefje van meer koers in het Land of Beauty. Toen de organisatoren hoorden van de belangstelling van een Europese fotojournalist werd de ronde aan haar reisschema aangepast. Dan koersten ze toch gewoon een week eerder? De wielersport bestaat al 120 jaar, maar is in sneltreinvaart bezig kleurrijker te worden.